Mr. Cóilín Ó Coileáin:

Cheapfainn fhéin go mbíonn daoine ag breathnú ar an mBéarla mar droch-rud i gcomparáid leis an nGaeilge agus nach bhfuil daoine in ann cairde a bheith acu a mbíonn ag labhairt Béarla amanta agus Gaeilge amanta eile. Sa bhaile, tá mo Dhaid as Baile Átha Cliath agus d’fhoghlaim sé Gaeilge nuair a tháinig sé go dtí an Ghaeltacht agus sa bhaile bím ag labhairt Gaeilge amanta agus Béarla amanta eile agus ní bhreathnaímid air nuair a bhíonn duine éigin ag labhairt Béarla, caithfidh tusa Gaeilge a labhairt nó nuair a bhíonn daoine ag labhairt Gaeilge caithfidh tusa Béarla a labhairt. Is rogha é agus má bhreathnaíonn tú ar mar rogha in áit rud a chaithfidh tú a dhéanamh nó rud nach gcaithfidh tú a dhéanamh, tá sé i bhfad níos éasca. Mar tá fhios agam féin nuair a bhíonn tú i dteach duine éigin agus bíonn tú ag labhairt Béarla nuair a bhíonn siad ag labhairt Gaeilge bíonn daoine ag breathnú síos ort ag rá, ní cheart duit é sin a dhéanamh agus ansin breathnaíonn an chuid is mó den aos óg ar an nGaeilge nó an Béarla mar droch-rud mar gur dhúirt duine éigin gur droch-rud é. Ach sa saol mór, ní chuireann tuairimí duine éigin amháin isteach rud an saol mór agus cheapfainn mar bhreathnaítear ar an dá theanga nach droch-rud é ceann in aghaidh an chinn eile go mbeidh an Ghaeilge i bhfad níos láidre sa todhchaí.