Mr. Antoine Ó Coileáin:

Is ceist an-mhór ar fad atá ansin. Tuigim cén fáth a bhfuil sé á cur ag an Teachta. Tá a laghad sin airgid i gceist leis na ciorruithe a rinneadh a chur ar neamhní nach dtuigim cén fáth nach bhfuil sé déanta láithreach. Ní fheicim go bhfuil cúis ar bith nach ndéantar amhlaidh. Mar a dúirt mé sa léiriú agus i bhfreagraí níos luaithe, táthar ag dul siar ar na ciorruithe agus iad a chur ar ceal i ngach réimse eile den saol.

Is dóigh liom gur easpa tuisceana atá i gceist. Tá an Ghaeilge mar atá. Tá go leor rudaí dearfacha gur féidir a rá maidir leis an leibhéal suime agus úsáide. Bímis dearfach ach tá sé ar nós nach dtuigeann na húdaráis conas a tharla go bhfuil an leibhéal maith atá anois ann ann ar chor ar bith. Ní míorúilt atá ann. Ní trí thaisme a tharla sé. Tá iarracht na mblianta imithe isteach ann. Aithníonn muidne atá ag plé le hobair na Gaeilge - i mo chás féin, le dhá scór bliain - na haghaidheanna ag teacht ar aghaidh ó ghlúin go glúin. Aithním páistí a raibh a dtuismitheoirí ag an nGaeltacht. Aithním ceannairí atá ag dul ar aghaidh le bheith ina múinteoirí. Tá ciorcal na beatha ansin. Is rud orgánach é. Ní thuigeann an státchóras gur daoine beo atá ag plé leis seo agus go ndéanann daoine cinneadh a bpáistí a chur chun na Gaeltachta, fiú nuair atá airgead gann. Tá íobairtí déanta ag daoine. Tuilleann na daoine sin agus na coláistí déileáil níos fearr ón Stát. Tá am agus fuinneamh na gcoláistí á gcur amú ag an útamáil seo agus an saghas bréagchogaidh atá ann. Caithfear teacht ar réiteach agus ba chóir é sin a bheith déanta i bhfad roimhe. Tá súil agam, le hiarracht an chomhchoiste agus le brú uaidh, go mbeidh bogadh ar an gceist mar tá sé thar am.