Éamon Ó Cuív (Galway West, Fianna Fail) | Oireachtas source

Sílim féin go mb’fhéidir go bhfuil tuiscint agam ar cén fáth nach raibh aon chostas i gceist anseo. Mar a léitear in alt 8(1), "Féadfaidh duine ceachtar de na teangacha oifigiúla a úsáid in aon chúirt nó in aon phléadáil in aon chúirt nó in aon doiciméad a eiseofar ó aon chúirt", so tá an ceart ann Gaeilge nó Béarla a úsáid. Deirtear ansin sa dara fo-alt:

Tá dualgas ar gach cúirt, in aon imeachtaí os a comhair, a chinntiú go bhféadfaidh aon duine a bheidh ag láithriú inti nó a bheidh ag tabhairt fianaise os a comhair éisteacht a fháil sa teanga oifigiúil is rogha leis nó léi, agus nach mbeidh an duine, trí éisteacht a fháil amhlaidh, faoi mhíbhuntáiste toisc nach bhfaigheann sé nó sí éisteacht sa teanga oifigiúil eile.

Curtha go simplí, an brí a bhainimse as sin ná, má shocraíonn duine a fhianaise no a fianaise a thabhairt i nGaeilge, tá sé in aghaidh an dlí cheana féin go mbeadh aon mhíbhuntáiste ar dhuine mar gheall ar sin le hais na fianaise a thabhairt i mBéarla. Mar sin, caithfear gach aon rud gur gá a dhéanamh a dhéanamh, gurb amhlaidh a bheas.

Níl á dhéanamh i bhfo-alt 3 ach ag cur in iúl, chun na cearta atá ag duine i bhfo-alt 2 a chomhlíonadh agus más gá sa chás nach bhfuil Gaeilge ag an mbreitheamh agus ag chuile dhuine eile sa chúirt, go gcaithfear aistritheoirí a cheapadh. Is féidir é a dhéanamh, ach abair go raibh cúirt lán-Ghaelach istigh in áit éigin agus Gaeilgeoirí ar fad ann, ní bheadh aon ghá saoráidí a chur ar fáil mar go mbeadh, mar shampla, breitheamh le Gaeilge, aturnae le Gaeilge, finnéithe le Gaeilge agus gardaí le Gaeilge. Níl aon ghá saoráidí a chur ar fáil i gcás mar sin. De réir mar a thuigimse é, tá an ceart ag duine na saoráidí sin a fháil má tá gá leo. B'shin an fáth nach raibh aon chostas ag baint leis.