Ms Saoirse Nic Aog?in:

Go bhfios dom, ag leanúint ar an bpointe sin, nuair a bhí mise mar bhean an tí - is é seo le peirspictíocht éagsúil a thabhairt air sin, agus b’fhéidir gur “cailín tí” a thugadh orm ag an am - bheadh daltaí ag teacht agamsa agus chonaic mé daoine as chuile chineál cearn den tír agus as tíortha éagsúla ag teacht ag an nGaeltacht agus iad 12, 13 nó 14 bliana déag. Ag tús na tréimhse bhí orainn an-chúnamh a thabhairt dóibh, ach ag deireadh na tréimhse trí seachtaine, deireadh chuile dhuine leat go raibh siad ag brionglóideach as Gaeilge. Is é sin an difríocht is féidir le cúrsaí samhraidh a dhéanamh. Tá sé ag dul in éag, is dóigh liom, agus tá deacrachtaí mná tí a aimsiú anois i Ráth Chairn, mar shampla. Bheadh sé iontach níos mó tacaíochta a fheiceáil do na cúrsaí sin de réir mar a bhí á rá ag Rút Ní Theimhneáin, Clíodhna Nic Gafraidh agus Laura Pakenham. Chonaic mé na céadta daltaí thar breis is deich mbliana agus mé ag fás aníos. D'fhás mé aníos leo sa teach agus bhí sé iontach é sin a fheiceáil. Tá go leor de na daoine seo ag obair trí Ghaeilge. Chuaigh siad ar aghaidh go dtí an ollscoil agus rinne siad Gaeilge. Cabhraíonn sé sin, mar a bhí á rá agamsa, toisc go gcruthaíonn daoine ag an aois agus an am sin a ngaol féin leis an teanga agus leis an gcultúr. Is é an t-am a chaitheann daoine sa Ghaeltacht, mar a bhí á rá ag Laura Pakenham, ina fheictear an cultúr agus cuireann sé sin borradh agus tugann sé misneach do dhuine leanúint ar aghaidh. Aontaím go láidir le Clíodhna Nic Gafraidh, chun leanúint ar an bpointe céanna sin.