Mr. Caoimhín Ó Ceallaigh:

A bhfuil roimh Éirinn san Aontas Eorpach. In 1973 d’aontaigh formhór de mhuintir na hÉireann glacadh le ballraíocht i gComhphobal Eacnamaíochta na hEorpa ar an dtuiscint go mbeadh feabhas suntasach ar gheilleagar na tíre dá bharr, agus go deimhin bhí. Le cabhair airgead ón gComhphobal rinneadh forbairt ar infreastruchtúr na tíre, tháinig laghdú ar an méid daoine a bhíodh ag dul ar imirce. Bhí rochtain ag comhlachtaí Éireannacha ar mhargaí nua, rud a d’fhág nach raibh siad ag brath chomh mór ar an mBreatain. Is dóigh gur féidir a rá gur léim Éire ón 19ú aois go dtí an 20ú aois taobh istigh de thréimhse deich mbliana tar éis dul isteach sa Chomhphobal. Tá ár mbuíochas dlite don Aontas Eorpach mar gheall ar seo.

Tar éis an dara cogadh domhanda bhí tíortha na hEorpa bánaithe. I 1948 cuireadh an Marshall Plan ar bun chun cabhrú leis an Eoraip teacht chuige féin arís. I 1949 bunaíodh NATO chun seasamh in aghaidh scaipeadh an chumannachais. Cé go raibh Éire sásta glacadh le haon chabhair a bheadh le fáil ón Marshall Plan ní raibh De Velara ag iarraidh polasaí neodrach na hÉireann a thréigeadh. Bhí gluaiseacht san Eoraip san am sin, a bhí i bhfabhar cónascadh polaitiúil i measc tíortha na hEorpa a thabhairt chun críche ach ní raibh Éire sásta a bheith páirteach anseo. Ní dóigh liom féin go mbeadh fonn ar mhuintir na hÉireann ag an am iad féin a cheangail le réimeas nua polaitiúil tar éis an sracadh a rinneamar lenár neamhspleáchas ón Ríocht Aontaithe a bhaint amach agus seasamh ar ár gcosa féin.

Ach céard faoi Éireannaigh an lae inniu. Feicim go bhfuil an tAontas Eorpach ag druidim i dtreo aontas polaitiúil beagán ar bheagán agus deirim go bhfuil sé seo ag tarlú i ngan fhios do fhormhór mhuintir na tíre seo.

Thosaigh an tAontas Eorpach mar chomhphobal eacnamaíoch ina mbeadh deis trádála gan constaicí idir na baill. Tá go leor athraithe déanta ó shin ar chonradh na Róimhe faoin a ghlac Éire le ballraíocht. Mar shampla, tógadh an focal eacnamaíoch as an teideal i gConradh Maastricht in 1993. Tá go leor cainte faoi láthair i dtaobh cúrsaí cánach agus cúrsaí baincéireachta a chur faoi smacht an Aontais Eorpaigh. Séard a fheicim-se ag tarlú sna blianta amach romhainn ná go méadófar an brú i dtreo an fheidearálachais agus go laghdófar go mór ar neamhspleáchas na mballstát. I mo thuairim-se beidh sé deacair ag polaiteoirí i roinnt de thíortha an Aontais, Éire san áireamh, a chur ina luí ar dhaoine gur rud fiúntach é seo. Tá níos mó agus níos mó seineafóibe le tabhairt faoi deara san Aontas Eorpach le blianta beaga anuas. Is dócha go bhfuil baint aige seo leis an gcúlú eacnamaíochta agus an ganntanas poist ach tá an tuiscint i measc daoine go bhfuil an iomarca cumhachta á thabhairt suas do pharlaimint na hEorpa. Ciallaíonn sé seo, dar le daoine, nach bhfuil aon smacht ag an Rialtas ar inimirce mar shampla, agus dá bharr seo go bhfuil eachtrannaithe ag goid poist ó dhúchasaigh na tíre. Is de bharr tuairimí mar seo atá tacaíocht á fháil ag páirtithe polaitiúla ag a bhfuil claonadh faisisteach.

Tá sé beartaithe ag Rialtas na Breataine reifreann a reáchtáil a thabharfaidh rogha do mhuintir na tíre sin fánacht san Aontas Eorpach nó é a fhágáil. Tá an baol ann go leanfaidh tíortha eile an sampla seo, go mór mhór má leanann an géarchéim eacnamaíochta i bhfad eile. Níl sé i bhfad ó chuala mé fear ag rá nach raibh sé ceart ná cóir go mbeadh liúntas leanaí á íoc le páistí thar lear, mar gheall ar dhuine dá dtuismitheoirí a bheith ag obair anseo. Chuala mé duine eile ag rá nár cheart go mbeadh cead ag aon eachtrannach glacadh le post in Éirinn go dtí go mbeadh chuile Éireannach a bhí ag iarraidh poist fostaithe i dtosach.

Is léir mar sin, go bhfuil géar ghá le eolas agus tuiscint a thabhairt don phobal ar chúrsaí geilleagair, gnó agus polaitíocht agus an cheangail atá eatarthu. Beidh sé riachtanach ag ár bpolaiteoirí a bheidh macánta cneasta leis an bpobal, buntáistí agus míbhuntáiste chuile ghné den Aontas Eorpach a chur os a gcomhair go mór mhór chomh fada is a bhaineann sé le aontas polaitiúil. Is ceart freisin, i mo thuairim-se, go mbeadh reifreann éiginnteach i ngach mballstát sula nglactar le haon leasú conartha nó le haon chonradh nua ballraíochta. Má mhothaíonn daoine go bhfuil Rialtas ag gníomhú gan a gcead, tá an chontúirt ann go neartóidh an náisiúnachas agus an faisisteachas agus go bhféadfadh sé seo an tAontas a scrios.

Tá sé práinneach dá bhrí sin, go mbeadh fís ag ár gceannairí i leith todhchaí an Aontais Eorpaigh agus go dtosaídís láithreach le daoine a oiliúint le go mbeidh ar a gcumas cinneadh ciallmhar a dhéanamh. Go raibh maith agat.